God Begrijpen

Werkelijk leven

Waarschijnlijk zullen er meer mensen zijn die zich afvragen, wat is leven? En hoe meer je erover nadenkt des te moeilijker is het om er een sluitend antwoord op te geven. Leven is in ons en ik was geneigd om te zeggen, leven is het besef te bestaan.

Daar ben ik op teruggekomen, want ook planten, struiken, bomen en alle dieren leven. Misschien hebben die ook wel een besef te bestaan, maar dat kunnen zij niet zeggen. Daarom zou ik het leven wat wij beseffen wat uitgebreider willen omschrijven:
Leven is het eigen besef persoonlijk te bestaan met het vermogen om zelfstandig te denken, zelfstandig beslissingen te nemen en zich te uiten, en dat allemaal vanuit een zekere mate van intelligentie.

Daarbij is er volgens mij een onderscheid te maken tussen wat materieel is en wat het leven is. Terwijl het materiële lichaam zichtbaar is, is het zich in dat lichaam bevindende leven niet zichtbaar.

Er zijn veel mensen die denken dat het leven gelijk het lichaam is. Wanneer het lichaam essentiële onderdelen, die nodig zijn om het in stand houden, mist, valt het bewegingsloos neer en is het niet meer tot beweging te brengen. Dan zou gedacht kunnen worden dat beweging leven is en samenhangt met het lichaam. Functioneert het lichaam niet meer, dan is er ook geen leven meer. Ik zeg daarop, het lichaam is dan niet meer instaat om het leven in zich te hebben. Het leven is al die tijd in het zichtbare lichaam niet zichtbaar geweest, dan kan het ook zijn dat het onzichtbaar elders verder leeft. Het leven zou ik in dat opzicht geestelijk bestaan willen noemen.

Wanneer iemand een arm of een been afgesneden wordt, op een chirurgisch juiste manier, kan diegene zonder arm of been verder leven, die arm of dat been valt slap neer, er is geen leven meer in te bekennen. Het leven is wel nog in de rest van het lichaam aanwezig en blijft, zolang het lichaam functioneert, dezelfde levende persoon. Pas wanneer het lichaam niet meer kan functioneren, slap omvalt en niet meer tot beweging te brengen is, is er in dat lichaam geen leven meer. Dit wordt op aarde de dood genoemd. De persoon waartoe dat lichaam behoorde is dan volgens gemiddelde aardse normen dood.

Voor mij is het zo, dat wanneer het lichaam niet meer in staat is om een leven te dragen, dat daarmee het lichaam dood is, maar de menselijke geest, die in het lichaam woonde, niet. Dat kan ik niet bewijzen, het is een sterk vermoeden in mij, en vaker heb ik van mensen na het sterven van een geliefde gehoord, dat die mens niet meer aanwezig was in het stoffelijk overschot, dat diegene daarin niet meer te zien was, zoals hij was. Dat bevestigt toch wel wat mijn vermoedens.

Maar dan nog blijft er de vraag wat is leven, of sterker nog, waar gaat het leven dan heen, wanneer het lichaam het leven niet meer in zich kan dragen. Niemand hoeft het met mij eens te zijn, daar ben ik liefst heel duidelijk in en ik wil ook niemand overtuigen. Wellicht zijn er mensen die wat ik hier naar voren breng ook ongeveer zo in zich ervaren.

Eerder noemde ik het leven geestelijk bestaan. Ieder mens voelt in zich te leven. Dat besef in jezelf, te leven, dat heeft iedereen, waar hij of zij ook woont, gaat of staat, wat iemand ook doet of laat, leven is innerlijk bij iedereen hetzelfde eigen besef te bestaan. En wanneer dat als een geestelijk bestaan gezien kan worden, dan zijn we allemaal, dan zijn alle mensen in dat geestelijke bestaansbesef één. We hebben niet allemaal hetzelfde lichaam, zien er anders uit, zijn uniek, maar in ons zijn ervaren wij allemaal hetzelfde geestelijke bestaan, het leven.

Nu heb ik niet beantwoord wat leven is, maar er wel een duiding aan gegeven. Die duiding is dat ons leven gelijk aan elkaar is en ons leven zonder lichaam, geestelijk leven te noemen is. Kijk, nu wordt het moeilijker, want dit geestelijke leven blijft iets wat onzichtbaar is, het is alleen zichtbaar door het materiële lichaam, en wanneer het materiële lichaam wegvalt, blijft het onzichtbare over, of niet. Daar ligt voor iedereen een keus. Neem je genoegen met de mening dat wanneer het lichaam dood is, je levensgeest dan ook dood is, of kun je misschien in je voelen dat leven iets anders is dan het lichaam?

Genoeg mensen hebben er geen interesse in om zich daarmee bezig te houden. Om wat voor redenen dan ook, voor hen is het leven het leven, en wat er mogelijk daarna komt, zien we dan wel weer. Maar het kan uitmaken of je het nu bekijkt of pas later. Want wanneer wij ieder voor zich maar met elkaar wel uit één geest leven, en daar lijkt het naar mijn idee sterk op, wie is dan de centrale geest waar vanuit wij allemaal ons eigen leven hebben?